Niepełnosprawni w komunikacji – nie tylko o pojazdy niskopodłogowe chodzi
Osoby niepełnosprawne są grupą pasażerów, która wymaga dodatkowych, dedykowanych rozwiązań w transporcie publicznym. Podstawowym pomysłem na poprawienie dostępności komunikacji dla tych podróżnych jest system ulg dla niepełnosprawnych oraz likwidacja barier architektonicznych w tym m.in. wprowadzanie na trasy pojazdów niskopodłogowych, zastosowanie podjazdów, dźwigów itp.
Publiczny transport zbiorowy powinien być jednakowo dostępny dla wszystkich jego użytkowników. Szacuje się, że ok. 10 proc. ludzi to osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Brak lub niepełne dostosowanie komunikacji publicznej do potrzeb osób niepełnosprawnych stanowi dla nich barierę w swobodnym przemieszczaniu się. W konsekwencji ogranicza także dostęp tych osób do leczenia, nauki, kultury, a niekiedy jest przeszkodą w znalezieniu zatrudnienia.
Z trudnościami spotykają się jednak nie tylko osoby niepełnosprawne ruchowo, ale także ludzie starsi, kobiety w ciąży, rodzice z małymi dziećmi w wózkach… Wszystkim im zdarzają się kłopoty w korzystaniu z przestrzeni publicznych, w tym w dostępie do przystanków, na dworec i perony.
Odrębnym zagadnieniem jest system informacji dźwiękowej, informacji w języku Braille’a, a także znakowanie wszelkich krawędzi i stopni wyróżnionym kolorem, co ułatwia przemieszczanie się osobom niewidzącym i niedowidzącym.
Na Pomorzu misja zniesienia barier w podróżowaniu realizowana jest w następujące sposoby:
- przez zapewnianie i sukcesywne zwiększanie taboru pojazdów niskopodłogowych dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych mających trudności w poruszaniu się;
- wprowadzenie w węzłach komunikacyjnych, na przystankach, w autobusach, tramwajach, trolejbusach i w pociągach SKM informacji pasażerskiej uwzględniającej potrzeby osób starszych i niepełnosprawnych, w tym z uszkodzonym narządem słuchu i wzroku;
- organizację dedykowanej komunikacji mikrobusowej opartej na usługach przewozowych świadczonych przez uprawnionych przewoźników;
- dostosowanie punktów sprzedaży biletów, peronów, przystanków oraz infrastruktury przystankowej do potrzeb osób niepełnosprawnych.
PKP Szybka Kolej Miejska w celu poprawy komfortu podróży osób niepełnosprawnych wyposaża modernizowane elektryczne zespoły trakcyjne w specjalne rampy wjazdowe, systemy głosowej zapowiedzi przystanków oraz toalety przystosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych.
Osobom niepełnosprawnym, które nie są w stanie korzystać z usług komunikacji miejskiej, ZTM w Gdańsku oraz ZKM w Gdyni oferują możliwość podróży komunikacją minibusową. Przy korzystaniu z niej pasażer może liczyć na pomoc ze strony kierowcy, np. przy wprowadzeniu wózka do pojazdu.
Choć udogodnień jest sporo, osoba o szczególnych potrzebach transportowych ma problem, aby zorientować się, jak z nich korzystać. Czasami trudno jej znaleźć informację, jaką sytuację zastanie na wybranym przystanku docelowym lub czy zaplanowany przez nią przejazd obsługiwany jest przez pojazd niskopodłogowy.
Dlatego kluczowym udogodnieniem – poza wymienionymi wcześniej – jest sprawnie działająca, zintegrowana informacja pasażerska wraz z planerem podróży uwzględniającym potrzeby osób niepełnosprawnych i poruszających się z wózkami. Planer po zakliknięciu odpowiedniej opcji dobierałby sposób dotarcia w taki sposób, aby wyeliminować przeszkody nie do pokonania, a więc dobierałby tylko kursy obsługiwane pojazdami niskopodłogowymi lub ze specjalnymi platformami, a jako miejsca przesiadkowe – przystanki i dworce z windami lub innymi możliwościami przemieszczania się pomiędzy poszczególnymi poziomami.
